Geweldige post highrider! Ik herinner me een paar jongens die voorstanders waren van beide wapens. Interessant dat Winchester concurrentie introduceerde voor zijn andere hendelgeweren, zij het gericht op een andere groep kopers. De enige echte concurrentie voor de 88 in .358 was Marlins .35 Remington model 336.

 

Geweldige post highrider! Ik herinner me een paar jongens die voor beide wapens pleitten. Interessant dat Winchester concurrentie introduceerde voor zijn andere hendelgeweren, zij het gericht op een andere groep kopers. De enige echte concurrentie voor de 88 in .358 was Marlins .35 Remington model 336.

Savage maakte de 99 in .358 Win., ik heb de mijne onlangs verkocht. De laatste 88 die ik had was een karabijn, en had er triggerproblemen mee.

 

Hé Highrider, alias Highwriter, net als jouw journalistieke stijl! Bedankt voor je Model 88 bijdrage! Goede journalistiek en beknopt! Misschien hier alleen een aanhangsel als Model 88, “tweede aflevering” Ik heb verschillende 88-geweren en een karabijn. De vroegste uit 1957, ongeveer toen de fabriek het Model rechtzette na enkele productiefouten. Weet er niet veel van, behalve wat ik heb gelezen. Niets ernstigs. Tegen het midden van de jaren vijftig moest het idee van een hendel met hoog vermogen iets van een twijfelachtig avontuur zijn voor de Firma. Zoals het insnijden in twee van zijn eigen markten. Aan de ene kant de andere, “traditionele hendels” van die tijd. Aan de andere kant de kameringen van zijn historische Model 70. De traditionele hendel van Model 95 was stil gestorven rond de tijd dat Model 70 rond 1936 of zo werd geïntroduceerd om ongemakkelijk te concurreren. In de jaren vijftig was er, afgezien van het stelen van verkopen van zichzelf, de “cultuurshock”. Ik geloof dat de fundamentele stelling die zowel de Fabriek als de sportmensen deelden... Was het echt nodig? Toch altijd “nieuw & verbeterd” om zijn weg te gaan! Gelukkig voor degenen onder ons die het Model 88 waarderen. Ik spreek hier niet zo veel omdat het naar mijn mening een ander beest is. Meer dan alleen “hendel vrij voor jou en mij...” Zoals de 100 een beetje humeurig! Zoals je opmerkt, opende de 7.62 Nato, alias .308 Winchester, nieuwe vergezichten van kortere patronen, wat ook niet toevallig de kortere hendelslag vergemakkelijkte. Het Model 1895 dat een lange hendelslag fietste en naar “ongemakkelijk” bewoog. Het 88-genre aanzienlijk compacter en ergonomischer in zeer formaat! Een ander kenmerk van het Model 88 (en 100), geen van beide leed materieel aan de val van 1964 van Grace van het Model 70 en de hendelcohorten. Het vertegenwoordigde al een kostenbesparende ontwerpfactor van twee decennia van de “pre '64”-genres van decennia geleden. Er was geen val over de canyonrand in de “post”-era-fouten. Als er een “draai” was in het productieleven van Model 88, dan was het in 1968 en meestal esthetisch, dat de 88 (en 100) hun “comeuppance” kregen van nieuw & verbeterd! Voor de meeste mensen de controversiële kolfversiering. Mijn overtuiging is helaas dat de winstmarges niet aanwezig waren en een ‘nieuwe garderobe’ niet zou helpen, niet in absolute zin. De Fabriek maakte nog steeds een profeet. De “traditionele hendels” bleven waar het geld was! Uiteindelijk werd in 1973 de stekker eruit getrokken. Modellen 88 & 100, niet meer! Met name sinds ongeveer 1962 had Sako zijn eigen “moderne” hendel-editie met hoog vermogen en ik heb gehoord dat er een behoorlijk fijn geweer is dat de Model 88 functioneel nabootst. Om veel redenen, voornamelijk inclusief de prijs als meer en het productievolume als minder, stierf het ook stilletjes. Mijn Model 88 karabijn, foto's hieronder, afkomstig van de ‘cusp’. Tussen die submodelintroductie in 1968 en de overgang door Winchester naar het “H”-serienummerprefix om de overheid tevreden te stellen. Oh mijn! De belangrijkste deugd van de karabijn, afgezien van “karabijn” zelf, is de ironische deugd van een onversierde kolf. Geen franje om “excessen” van de naoorlogse geweren te vermijden. Het Model 88 had het echt helemaal over de overvloed aan John Browning-ontwerpen uit de vorige eeuw. Alles behalve de “historische mystiek en populaire aantrekkingskracht”. Misschien beter om niet te beledigen als je herten en dergelijke beesten met ‘nieuwe’ dingen wegstuurt! En ik weet helemaal niet zeker hoeveel sportmensen betreuren! Zoals Highrider suggereert, een Model 88 dat door de meeste mensen meer wordt vergeten dan herinnerd. De “Win 88” leeft vandaag de dag voort als een soort nichemodel. Maar de gladde hamervrije lijnen, de richtbaarheid, de ergonomie en de handigheid... Alles zet het naar mijn mening apart! Nogmaals bedankt Highrider! Ik hou van je journalistieke stijl en vooral van de beknoptheid, die ik nooit lijk te vangen! Nog een Model 88 Fan! Beste! John

 

Goede post John! Tussen ons beiden kreeg de 88 een glimp van zonlicht en hopelijk een of twee nieuwe vrienden. Wanneer ik een 88 aan iemand onder de vijfenzestig laat zien, beginnen de unanieme opmerkingen met verbazing die afglijdt naar dingen als “Ziet eruit als iets dat mijn opa zou hebben gehad” of “Het ziet er glad uit, als een Buick”. Het krijgt respect, maar niet zoals een “Scout Sniper Mossy” met 3Gun-accessoires eraan en snel afneembare thermische camera's omdat de zombies geen warmtesignatuur hebben. Just in case you understand.
En John, het valt me op dat niemand een Model 100 tevoorschijn haalt om op te scheppen, tenzij het verzamelaars zijn. Je hoeft je geen zorgen te maken dat ze binnenkort met die geweren schieten. Probeer een paar dozen .284 Win te bemachtigen.

 

Ik heb er lang spijt van gehad dat ik geen model 88 in .308 heb gekocht toen ik de kans kreeg. Realistisch gezien heb ik het niet nodig, maar het leek me een geweldig jachtgeweer.

 

Ja, de Savage 99 vergeten - de andere hendelactie. Ik heb hem altijd geassocieerd met de kleinere boringen, maar u heeft inderdaad gelijk.

 

Ja, de Savage 99 vergeten - de andere hendelactie. Ik heb het altijd geassocieerd met de kleinere boringen, maar je hebt inderdaad gelijk.

Ik heb een 99 in 250-3000. Ik wil er graag een in .284 Win (en verschillende andere kamers).

Blijf uitkijken naar een 88 in .243 en een 100 in .308, maar ze zijn allemaal te verdomd duur geweest. Zou terughoudend zijn om een 100 uit te halen als je er zeker van moest zijn dat het zou werken, maar het zou OK zijn om papieren doelen of misschien blikken vol Tannerite te doden.

 

Ik zie hier af en toe 88's, vaker de Mod. 100, maar een moderne hendel die ik me niet herinner ooit te hebben gezien, is de Sako Finnwolf.

 

Het Model 88 was in ieder geval een minuut of twee ouder dan de aanbiedingen van Finn en Browning. Maar de conclusie is dat beide bedrijven het concept belangrijk genoeg vonden om tijd en geld te besteden en hun concurrerende modellen te introduceren. Het zijn allebei uitstekende hendelgeweren en worden zeer gewaardeerd door hun eigenaren.
De Finnwolfs zijn moeilijk te vinden en duur genoeg om voor de meeste jagers onbetaalbaar te zijn, maar de Browning BLR's zijn een stuk gewoner, nou ja, min of meer. Ik heb ervan genoten ze allemaal ooit te bezitten en ik moet de BLR de voorkeur geven als winnaar in deze hendelgeweerniche. Van de .22lr tot de belted magnums, de BROWNING BLR heeft een aanbod om te voldoen aan de waargenomen wensen en behoeften van elke hendelactie-gek en iedereen die ik heb gebruikt, is zeer nauwkeurig en betrouwbaar geweest.
Godslastering van een Big Red 'W' verzamelaar? Nou ja, dat is het wel, maar het kan me niet schelen. Het is wat het is.

 

Ik gebruik een 88 in 308 om in Europa te jagen, voornamelijk op wilde zwijnen en herten. Het is geweldig voor korte tot middellange schoten bij "drijfjachten" en "monteria", maar niet nauwkeurig na 300m voor een bewegend doelwit. Er zijn zo weinig van deze schoten die ik zal nemen, dat het me niet echt veel uitmaakt. Ik hou van de mogelijkheid om magazijnen te gebruiken en de looplengte, zodat schieten in het kreupelhout geen probleem is. Met lichtere munitie kan ik reeën en vossen schieten, afhankelijk van het seizoen.

 

Ik gebruik een 88 in 308 om in Europa te jagen, voornamelijk op wilde zwijnen en herten. Het is geweldig voor korte tot middellange schoten bij "drijfjachten" en "monteria", maar niet nauwkeurig na 300 m voor een bewegend doelwit. Er zijn zo weinig van deze schoten die ik zal nemen, dat het me niet echt veel uitmaakt. Ik hou van de mogelijkheid om magazijnen en de looplengte te gebruiken, zodat schieten in het kreupelhout geen probleem is. Met lichtere munitie kan ik reeën en vossen schieten, afhankelijk van het seizoen.
Ik ben dol op het geweer, want het is een familie geweer en ik voel me er erg prettig bij. De mogelijkheid om 7.62NATO munitie te gebruiken voor training is ook een pluspunt.
Deze geweren waren vrij populair in de jaren 70, maar zijn nu grotendeels met pensioen gegaan omdat de markt voor geweren met hetere munitie is.

Ik ben erg enthousiast om te horen dat een Model 88 nog steeds regelmatig wordt gebruikt voor de jacht in Europa. Het is alleen dat een hendelgeweer niet echt een "Europese" stijl van geweer is en ik vraag me af of ze worden beschouwd als een "exotisch" type wapen dat geassocieerd wordt met de Amerikaanse smaak of daadwerkelijk gewaardeerd wordt om de handigheid en het gemakkelijke dragen van het ontwerp? Zeker, er kunnen niet veel jagers in Europa zijn met hendelgeweren, maar ik weet het gewoon niet. Wat zijn uw observaties?

 

Ik zou zeggen dat de Winchester 88 Winchesters poging is om de Savage 99 te verbeteren. Ik denk dat de Winchester-versie te duur is, maar dat ben ik maar.

 

In Europa is het zeer zeldzaam om een ​​hendelgeweer "in actie" te zien, aangezien de meeste slechts "wandhangers" zijn. In veel oude Spaanse jachtgebieden hadden de jachtopzieners vroeger 44-40 "Tigres", sommige uit de Spaanse Burgeroorlog, maar deze werden zelden gebruikt voor de jacht. Degene die je vindt, zijn meestal verroest of niet-aangegeven, dus het legaal kopen ervan is ingewikkeld. De Guardia Civil (politie) had ze en ze werden vervolgens verkocht aan de Amerikaanse civiele markt https://en.wikipedia.org/wiki/Tigre_(rifle)

Moderne jagers in Europa lijken te kiezen voor geweren in 338 of vergelijkbare kalibers, en weinig winchesters kunnen deze ladingen aan. Persoonlijk vind ik het erg bevredigend als ik meerdere wilde zwijnen uit een troep rennende wilde zwijnen kan halen, en herladen met de 88 is snel en gemakkelijk. Wanneer andere jagers deze geweren zien, zijn ze geïnteresseerd en onder de indruk van de handling, maar aarzelen ze om hun "overkillers" los te laten.
Het is gewoon een andere filosofie:
Ik heb leren jagen met mijn grootvader en oom, en alleen schoten die een maximum aan vlees garandeerden, waren toegestaan. Alles behalve een schone dood werd afgekeurd. Ik heb het gevoel dat tegenwoordig de meeste jagers in Europa grotere kalibers gebruiken, zodat het wild niet wegrent als de schotplaatsing niet perfect is, zelfs als dit minder vlees op tafel betekent.
Er is ook een groot verschil bij het stalken, waarbij het dier zonder adrenaline-opstoot is, of tijdens drijfjachten, waarbij de grote wilde zwijnen een paar slecht geplaatste schoten kunnen incasseren en kunnen blijven rennen totdat ze onder een struik sterven waar je ze niet kunt vinden.

 

Terugkijkend op de jacht die ik beoefende toen ik in Duitsland was (herfst 1966-zomer 1968), gebruikte ik een Remington Model 700 in .308. Ik denk dat ik vandaag de dag geneigd zou zijn om bij de Model 700 te blijven, maar misschien in .338 Federal voor wilde zwijnen.