Meer afbeeldingen.

 

Nog meer foto's.

 

Verdomd fijne Finse M28.
Dank voor het plaatsen.

 

Dikke prima Finse M28.
Bedankt voor het plaatsen.

Bedankt, meneer.

Inderdaad, op een paar deukjes op de kolf na, ziet dit geweer er meer uit als een pronkstuk van een districtskantoor, dan als een stadsfiets die ook deelnam aan WO II en zogenaamd getuige was van de dood van zijn laatste geregistreerde gebruiker in februari 1940.

Vandaag meet de loop 7,60 mm en zijn de sporen van de trekkenmachine zichtbaar, zowel aan de monding als aan het kamereinde. Eind 1936 werden de trekken echter als "versleten" bevonden en werd de staat van de loop van I naar II teruggebracht. Misschien worden ze gewoon beter naarmate ze ouder worden.

 

De handbescherming lijkt van beukenhout te zijn. Dat zie je niet vaak. Een geweer in mooie staat met wat gebruikssporen.

 

Een geweldig exemplaar!

 

Mooie M28. Een aantal jaar geleden kocht ik een dubbele sleuf M28 van Sparky. Liet het onderzoeken en het blijkt een HQ-wandhanger te zijn met bijna geen gebruik, voor zover Mangrove erop kon vinden. De jouwe is gewoon een schoonheid, ongeacht de status van wandhanger of niet. Groeten.

 

Klaar om nog eens 100 jaar te rocken. Bedankt voor het delen!!!!!!!!

 

Geweldig wapen! Moet een fout zijn in de papieren over de staat van de loop. Het fysieke wapen liegt niet!

 

Groot geweer! Moet een fout zijn in het papierwerk over de staat van de getrokken loop. Het fysieke geweer liegt niet!

Laten we het fysieke geweer even vergeten en kijken naar de gegevens die Mangrove heeft kunnen vinden over een m/28 geweer met serienummer 13420.

De hele rommel begon in het CG-district Varsinais-Suomi in maart 1930. Een willekeurige groep van uitgegeven m/24 geweren was beschadigd geraakt in dienst. De SY wilde een terugbetaling. In deze brief van 24 maart 1930 in Turku rapporteert het hoofdkwartier van het district Varsinais-Suomi over de inkomende betaling.

Sectie 4 zegt dit: "Kiväärin m/24 No 9372 / S. - on Marttilan sk. korvannut Smk:lla 340:-." of "Marttila Civil Guard heeft 340 FIM terugbetaald ter compensatie van de m/24 No 9372 / geen S-nummer".

Vervolgens is er het antwoord van de SY van 15 april 1930. De SY stelt dat de terugbetaling is geaccepteerd en dat beschadigde geweren zullen worden vervangen door nieuwe m/28 geweren. De nieuwe geweren worden geleverd met bajonetten, lussen en mondingsbeschermers.

Aan het einde van de brief staat dit: "Turmeltuneista ja korvatuista kivääreistä oli yksi, teht. No 9372/S.-, ilman S-numeroa, sen tilalle tullut kivääri M/28 on myöskin S-numeroitava ja numero ilmoitettava Yliesikunnalle. Ilmoituksen k.o. S-numerosta on oltava Yliesikunnassa viimeistään 22.4.30." of "Een van de beschadigde en terugbetaalde geweren, No 9372/S.-, was zonder S-nummer. Dit geweer moet ook een S-nummer krijgen en het nummer moet uiterlijk op 22 april 1930 aan de SY worden gemeld.

Hier meldt de hoofd-wapensmid van het district Varsinais-Suomi dat ze een nieuw m/28 geweer met serienummer 13420 hebben ontvangen ter vervanging van de Marttila CG beschadigde/terugbetaalde m/24 No 9372. Dit nieuwe m/28 is gemarkeerd met een S-nummer 19899. De datum van de brief is 24 april 1930.

Hier is het acceptatieboek van de SY met een m/28 met serienummer 13420. Het geweer was voorzien van een "K" of koivu (berken) kolf en werd hogedruk getest door "R" of Uuno Rauhala (beide zijn waar voor mijn geweer). Niemand heeft het geweer in de fabriek ingeschoten (tark. amm. suorittaja). Dan zijn er latere (?) potloodmarkeringen dat het complete geweer is geaccepteerd door "E" of Kosti Eskola. Er is echter geen inspectiedatum in het boek en mijn geweer heeft geen <-(KE)-> inspectiemarkering! Tenslotte werd het geweer op 16 april 1930 geleverd aan "22" of het Varsinais-Suomi CG district. Dit is meer dan een jaar later dan alle andere geweren op deze pagina. De andere geweren waren ook gemarkeerd met "ilm." of ilmainen (gratis), wat betekent dat ze werden betaald door de SY (of de Finse regering).

Hier komt het munitieboek van Marttila Civil Guard. De einddatum van dit boek No 1 is 22 oktober 1934.

Op de linkerpagina staat "Ylläolevan kiv. korjaukset vuosina 1927-31" of "reparaties van het bovenstaande geweer in de jaren 1927-31". De hoofd-wapensmid verklaart op 25 april 1930 dat het geweer is vernieuwd door Sako en verwijst naar de eerder genoemde brief. Dan zegt hij op 18 augustus 1930 dat een in de loop vastgelopen, met hout omhulde poetsstok werd verwijderd in de wapenwerkplaats van het district.

Op dezelfde pagina staat ook "Alue- tai paikallispäällikön huomautukset" of "opmerkingen van de regionale of lokale chef". Op 2 juni 1930 staat dat het geweer naar de wapenwerkplaats van het district werd gestuurd voor verwijdering van de poetsstok. Moet dezelfde met hout omhulde stok zijn. Dan volgen de markeringen van geweeronderhoudsinspecties. De eerste is gedateerd door de regionale chef op 27 oktober 1931. Het resultaat van de inspectie is 0/10, waarbij "0" een gloednieuwe, niet-uitgegeven loop betekent, terwijl "10" de best mogelijke wapenverzorging betekent. De volgende onderhoudsinspectie vond een jaar later plaats, nadat het geweer was uitgegeven, en is gedateerd op 21 oktober 1932. Het resultaat van de onderhoudsinspectie was I/10, waarbij "I" een uitgegeven loop in de best mogelijke staat betekent. (Let op: de resultaten van onderhoudsinspecties werden niet op de geweerbuttplate gestempeld, alleen de resultaten van technische inspecties werden gestempeld.) Op 27 oktober 1933 vond nog een onderhoudsinspectie plaats en het resultaat was I/4, waarbij "4" staat voor de slechtst mogelijke wapenverzorging met de opmerking "lichte corrosie 10 cm van de monding". Tenslotte was bij de inspectie op 10 oktober 1934 het resultaat weer I/10. De gegevens van dit geweer werden vervolgens voortgezet in munitieboek No 2, beginnend op 22 oktober 1934.

Op de rechterpagina van boek No 1 staan "Piirin tarkastajan huomautukset" of "opmerkingen van de districtsinspecteur". De eerste is een 0/10 inspectie door de hoofd-wapensmid gedateerd 25 april 1930. Dit is het geweer ongebruikt en direct na aankomst. Dan is er nog een inspectie van een nog steeds ongebruikt geweer door de 2e militaire instructeur op 8 januari 1931. Het resultaat is 0/10. Dan is er tenslotte nog een inspectie door de 2e militaire instructeur op 27 maart 1934. Dit zou de eerste technische inspectie zijn nadat het geweer was uitgegeven. De staat van het geweer is gemarkeerd als I/10, waarbij "I" de staat van de loop is.

 

Ik neem aan dat er geen aanwijzingen zijn dat hij in de afgelopen 80+ jaar opnieuw is aangelegd… 🤔

 

De handguard lijkt van beukenhout te zijn. Dat zie je niet vaak. Een geweer in mooie staat met wat gebruikssporen.

Ja, de houtnerf lijkt zeker op beuken. Heeft iemand de leveringscontracten voor m/28 handguards al gedetailleerder bestudeerd? Palokangas zegt dat er verschillende contracten zijn gesloten met "F.O. Palmin Lestitehdas", maar daar houdt het zo'n beetje mee op. Geen enkel woord over de houtkeuze. Arma Fennica 2, pagina 87 zegt dat "gedurende de jaren 1920 het materiaal van de handguard beuken was, later berk". Er wordt geen literatuurverwijzing gegeven. Ik vraag me af of Sparky of Airbornetrooper over bijgewerkte informatie beschikt?

De handguard heeft wel een dunne laklaag, maar deze is lang niet zo donker gebeitst als de kolf. Ik weet niet of de handguards door een onderaannemer of bij Sako zijn afgewerkt, waarschijnlijk het laatste. De vooreind heeft een paar deukjes die zowel de kolf als de handguard hebben ingedeukt. De kans is groot dat de handguard geen vervanging is. De passing van de loopband is net goed. De achterste band lijkt geblauwd te zijn, maar de kolfkap lijkt meer op gecase-hardened. De afwerking van de band is ook een interessante vraag. Meestal hebben vroege m/28 geweren geblauwde banden en vizierbasis, terwijl latere gecase-hardened banden en vizierbasis hebben. Als het papierwerk dat Mangrove heeft gevonden daadwerkelijk over dit geweer gaat, verliet het de fabriek op 16 april 1930, meer dan een jaar later dan zijn broertjes!

De afwerking van de kolf is interessant, omdat deze erg donker is, bijna als ebbenhout. Het ziet er echter niet echt uit als opnieuw afgewerkt. De SYT-markering is duidelijk zichtbaar. Op de kolf, onder de afwerking, bevindt zich een oud "1921 patroon" S-nummer, dat S69048, S89048, S60048 of S80048 is. Naar mijn mening werd de nummering van de kolf lang voordat de m/28 productie begon uitgefaseerd en aangezien weinig bijgewerkte m/91-->m/28 geweren hun originele kolven behielden, heeft het S-nummer van de kolf waarschijnlijk niets te maken met deze m/28.

Onder de afwerking zijn er een paar gebieden die zwaar geraspt lijken, alsof de bedoeling van de houtbewerker was om diepe groeven of anderszins beschadigde gebieden te verwijderen. Andere gebieden zijn veel gladder, maar ze bevinden zich allemaal onder de beits. Ik denk hardop, maar ik vraag me af of de donkere beits opzettelijk is gebruikt om enkele van deze imperfecties, zoals verkleurde gebieden, te verbergen? Slechts een wilde gok.

De donkere kolf lijkt ongeveer net zo donker als dit vroege dubbele sleuf geweer, een geweldige foto uit het boek van Palokangas.

Mooi M28. Een aantal jaren geleden kocht ik een dubbele sleuf M28 van Sparky. Liet het onderzoeken en het blijkt een HQ pronkstuk te zijn met bijna geen gebruik, voor zover Mangrove erover kon vinden. Die van jou is gewoon een schoonheid, ongeacht de pronkstukstatus of niet. Met vriendelijke groet.

Dank u, meneer. Heeft u ooit foto's gepost van het dubbele sleuf geweer dat u noemde?

Groot geweer! Moet een fout zijn in het papierwerk over de gedegradeerde loopconditie. Het fysieke geweer liegt niet!

Dank u, meneer. Ik zal binnenkort meer informatie over het papierwerk plaatsen. Het enige dat juist lijkt te zijn, is het acceptatieboek van het hoofdkwartier van de burgerwacht, waarin staat dat een m/28 met serienummer 13420 "ongewone" gegevens in dit boek heeft.

Al het andere valt na levering uit elkaar. Verschillende documenten geven bijvoorbeeld aan dat het geweer S-genummerd was, maar het fysieke geweer heeft er geen! Zoals we jaren geleden hebben gezien, lijkt dit een veelvoorkomend kenmerk te zijn van "tandwiel" SIGs met "SY-serie" serienummers. Het zou interessant zijn om te weten of een van deze geweren daadwerkelijk door de SY is besteld om S-genummerd te worden of niet.

Ik neem aan dat er in de laatste 80+ jaar geen indicatie is dat deze opnieuw is voorzien van een loop... 🤔

Dat heb ik ook geprobeerd uit te zoeken, maar nee, niet echt. Ik denk dat Sako ongenummerde m/28 lopen op voorraad had kunnen hebben, maar ik betwijfel of ze na 1936, de datum waarop de trekken versleten werden bevonden en de loopconditie II was, een nieuwe loop zouden hebben genummerd met vergelijkbare gereedschappen als tijdens de m/28 productie.

Als de originele loop S-genummerd was en dit slechts een vervanging is, lijkt het vreemd dat de slede ook het S-nummer mist.

De kolfplaat mist ook alle proefmerken van technische inspecties, die dit geweer naar verluidt drie keer heeft ondergaan, in 1934, 1936 en 1939. Loopconditie-markeringen op de kolfplaat zouden I, II en II moeten zijn. Al deze inspecties werden uitgevoerd door drie verschillende personen en ze vergaten allemaal de loopconditie te stempelen! Kan dit echt zijn?!

 

De originele afwerking is interessant omdat deze erg donker is, bijna als ebbenhout. Het ziet er echter niet echt uit als opnieuw afgewerkt. De SYT-markering is duidelijk zichtbaar. Op de kolf, onder de afwerking, bevindt zich een oud "1921 patroon" S-nummer dat S69048, S89048, S60048 of S80048 is. Naar mijn mening werd de nummering op de kolf lang vóór de productie van de m/28 uitgefaseerd en aangezien slechts enkele bijgewerkte m/91-->m/28 geweren hun originele kolven behielden, heeft het S-nummer van de kolf waarschijnlijk niets te maken met deze m/28.

View attachment 4372279 View attachment 4372278

Onder de afwerking zijn er een paar gebieden die zwaar geraspt lijken, alsof de bedoeling van de houtbewerker was om diepe groeven of anderszins beschadigde gebieden te verwijderen. Een van deze plekken bevindt zich vlak naast de trekkerbeugel, aan de rechterkant van de kolf. Andere gebieden zijn veel gladder, maar desondanks bevinden ze zich allemaal onder de beits. Ik denk hardop, maar ik vraag me af of de donkere beits opzettelijk werd gebruikt om enkele van deze imperfecties te verbergen, zoals verkleurde gebieden? Slechts een wilde gok.

View attachment 4372288 View attachment 4372276 View attachment 4372277

Deze kolf lijkt ongeveer net zo donker als dit vroege dubbele sleufgeweer, een geweldige foto uit Palokangas' boek.

View attachment 4372258

Ik heb een originele bijpassende dubbele sleuf m/28 die resten van diezelfde zeer donkere afwerking heeft.

 

Ik zal kijken of ik foto's heb? Misschien heeft Dave {Sparky} er een paar SN #9091, CG #112421. Mijn vaardigheid om foto's te plaatsen is op zijn best wisselvallig. Ik heb nog steeds een nieuwe computer nodig, deze is, net als ik, oud en vervallen. Groeten, John.

 

Ik zal kijken of ik foto's heb? Misschien heeft Dave {Sparky} er wat SN #9091, CG #112421. Mijn vaardigheid om foto's te plaatsen is op zijn best wisselvallig. Ik heb nog steeds een nieuwe computer nodig, deze is, net als ik, oud en krakkemikkig. Met vriendelijke groet, John. PS Ik heb twee pagina's papierwerk van Mangrove over dit geweer gevonden. Geen foto's. Sorry. Ik lees of spreek ook geen Fins.

Er staat dat uw m/28 geweer op 10 oktober 1928 is ontvangen ter vervanging van een oud geweer (mogelijk m/91 of m/24). Het wapen kreeg op 1 november 1932 een nieuw vizierblad. Vervolgens staat er dat de gegevens van het geweer op 8 april 1933 zijn overgebracht naar een nieuwer wapenboek. Alle nieuwere CG-tijdperk gegevens over dit geweer zouden ook in dat nieuwe boek te vinden zijn.

 

Hier is het munitieboek nr. 2 vanaf 19 oktober 1934.

Naast de opmerkingen in boek nr. 1 zijn er markeringen van jaarlijkse onderhoudsinspecties die in november 1935, 1936, 1937 en 1938 door het regionaal hoofd werden gehouden. Zoals te zien is, was de wapenverzorging elk jaar "10" of top, maar de staat van de loop werd in 1937 verlaagd tot "II". Dit komt doordat de 2e militaire instructeur de beoordeling van de loopconditie in de technische inspectie van 1936 had verlaagd. Dit waren inspecties die eens in de drie jaar werden gehouden, zodat ze niet in dezelfde helft van het jaar moesten plaatsvinden als de door het regionaal hoofd gehouden onderhoudsinspecties.

De rechterpagina van boek nr. 2 is het meest interessant. Markeringen achtergelaten door districtsinspecteurs vertegenwoordigen, naar mijn mening, technische geweerinspecties. In 1932 had de SY bevolen dat de staat van de geweerloop, geëvalueerd tijdens deze inspecties door de 2e militaire instructeur, op de geweer-kolfplaat moest worden gemarkeerd. Dit geweer werd technisch geïnspecteerd op 27 maart 1934, 11 december 1936 en 14 februari 1939. Bij de inspectie van 1936 werd de loopconditie verlaagd van I naar II met de melding "versleten trekken".

De volgende kolom toont de burgerwachten die het geweer gebruikten. Het geweer werd als volgt uitgegeven:

Viljo Mattila - van 1 januari 1932 tot 11 februari 1936
Lauri Aalto - van 21 maart 1936 tot 6 november 1936
Lauri Uusitalo - van 6 november 1936 tot 8 mei 1938
Aarne Varjokivi - vanaf 21 november 1939...

Aarne Varjokivi was een burgerwacht die diende als schutter in 2./JR 14 en stierf in Summa op 14 februari 1940.

 

Hier is het SY acceptatieboek met een m/28 met serienummer 13420. Het geweer was voorzien van een "K" of koivu (berken) kolf en werd onder hoge druk gekeurd door "R" of Uuno Rauhala (beide zijn waar voor mijn geweer).
Niemand heeft het geweer in de fabriek ingeschoten (tark. amm. suorittaja).
Dan zijn er latere (?) potloodmarkeringen dat het complete geweer werd geaccepteerd door "E" of Kosti Eskola.
Er is echter geen datum van inspectie in het boek en mijn geweer heeft geen <-(KE)-> inspectiemarkering!
Tenslotte werd het geweer op 16 april 1930 geleverd aan het "22" of Varsinais-Suomi CG district.
Dit is meer dan een jaar later dan alle andere geweren op deze pagina.
De andere geweren waren ook gemarkeerd "ilm." of ilmainen (gratis) wat betekent dat ze betaald werden door de SY (of de Finse regering).

De "E" en de datum 16 april 1930 zijn met een andere inkt en handschrift geschreven dan de markeringen op de andere serienummers.
De "Ilmainen" markering verwijst naar het feit dat de geweren gratis werden gedistribueerd vanuit het oogpunt van de Burgerwacht Districten.
De andere gebruikelijke manier was via "yks." of yksityinen (of yksityis-) of deels betaald met private financiering.
Het ontbreken van de naam van de persoon die het geweer heeft afgesteld, de naam van de inspecteur en het ontbreken van afstelresultaten is typisch voor m/28 geweren die geen eigendom waren van Suojeluskuntain Yliesikunta (SY, later SK.Y, Hoofdkwartier van de Burgerwacht).
Dit betekent niet altijd privé-eigendom in de zin van een individuele Gardist, aangezien Districten en individuele Burgerwachten ook geweren konden bezitten.

Zoals te zien is, was het wapenonderhoud elk jaar "10" of top, maar de staat van de loop werd in 1937 verlaagd naar "II".
Dit komt omdat de 2e militaire instructeur de classificatie van de loopstaat had verlaagd bij de technische inspectie in 1936.
Dit waren inspecties die eens in de drie jaar plaatsvonden, zodat ze niet in hetzelfde halfjaar moesten plaatsvinden als de onderhoudsinspecties die jaarlijks door het regionale hoofd werden gehouden.

Hoewel in veel Burgerwacht Districten de 2e Militaire Instructeur de staat van de loop van het geweer slechts eens in de drie jaar inspecteerde, inspecteerden sommige Districten de lopen om het jaar of zelfs elk jaar, indien mogelijk.
Alleen de 2e Militaire Instructeurs of Wapensmeden hadden de bevoegdheid om de staat van de lopen te classificeren.

Aarne Varjokivi was een burgerwacht die diende als schutter in 2./JR 14 en stierf in Summa op 14 februari 1940.

Interessant genoeg werd Varjokivi op 9 oktober 1939 opgeroepen door de Finse strijdkrachten, maar het geweer werd pas op 21 november 1939 officieel aan hem uitgegeven door de Burgerwacht!
Zijn compagnie oorlogsdagboek vermeldt een temperatuur van -38 C (ongeveer -36 F) in Summa op 17 januari 1940.
Uit hetzelfde oorlogsdagboek (National Archives of Finland, SPK 1042):

"14 februari 1940. 15:00 uur. De compagnie verzamelde zich voor een tegenaanval [tegen de doorbraak van de Sovjets]. Net toen het op het punt stond te vertrekken, bombardeerden de Russen met artillerie, waarbij korporaal Apila werd gedood en drie mannen gewond raakten. Van hen stierf soldaat Rintala later op 16 februari aan zijn verwondingen.
De compagnie begon de tegenaanval rond 18:30 uur, ongeveer 1½ kilometer ten noorden van de steunlijn van Summa.
Verliezen op dat moment: Soldaat Varjokivi werd gedood door machinegeweervuur van een tank en enkele lichtgewonden.
De compagnie bereikte de steunlijn. [...]"

 

CH sorry, ik kan geen foto's vinden van #9091, hoewel ik weet dat Sparky er foto's van heeft geplaatst toen hij het kreeg? Ik dacht dat ik er een paar had voor mijn administratie, maar tot nu toe heb ik ze niet gevonden. In de papieren voor #9091 is de boring 1/10 bij de meeste inspecties. Een paar gaven het een 1/8, maar zowel ervoor als erna waren de meeste 1/10. Dit geweer was een standaard M28 en niet gemarkeerd als een civiel verkocht geweer. Ik dacht dat ik dat beter kon verduidelijken. Ik kan foto's met mijn mobiele telefoon maken, maar ik heb een echte hit-and-miss ding gaande om ze op de computer te krijgen. Veel dingen tegelijk gaande en de nieuwe computer moet in de rij. Misschien deze week. Bedankt, John.

 

Allereerst dank aan Mangrove voor het grondige onderzoek.

Het lijkt erop dat meer van deze geweren bestudeerd moeten worden om te achterhalen of er een patroon is met betrekking tot tandwiel m/28s in het SY-contract serienummerbereik. Verschijnen deze wapens bijvoorbeeld nooit (?) als S-genummerd, maar zijn er andere wapens dan die van mij die de SY volgens correspondentie S-genummerd wilde hebben?

Ook, als deze andere wapens een bijpassende kolfplaat hebben, hebben ze dan een markering voor de loopconditie? Misschien werden door de CG-onderafdeling gekochte wapens niet op dezelfde manier gemarkeerd als die van de overheid?

Het is mij niet helemaal duidelijk of de voorganger van deze m/28, de m/24 nr. 9372 / geen S-nummer, eigendom van de overheid was of niet. De SY wilde zeker teruggave van de Marttila CG voor het verpesten ervan, maar voor 340 FIM kregen ze een "tandwiel"-geweer, geen "SY"-geweer. Als het oorspronkelijke m/24-geweer van begin af aan eigendom van de overheid was, zou een simpele teruggave de eigendomsstatus van de vervanging niet moeten veranderen. Of betaalde de Marttila CG meer dan gevraagd werd om het verbeterde model en eigendom te krijgen? Ik zie dat de Mynämäki CG slechts 289 FIM betaalde voor hun m/24, maar misschien beschadigden ze het niet zo erg? Het onderwerp van de brief is "opgeblazen geweren", dus ik neem aan dat ze allemaal vergrote kamers of lopen hadden?

De A.H.O. 1, die ongeveer twee jaar later, in 1932, werd gepubliceerd, zegt dat het Ministerie van Defensie 650 FIM in rekening bracht voor een volledig verwoest geweer, terwijl de prijs van een nieuwe loop 180 FIM was (pagina's 226-227).

Hoewel in veel Burgerwachtdistricten de 2e Militaire Instructeur de loopconditie slechts eens in de drie jaar inspecteerde, inspecteerden sommige Districten de lopen eens in de twee jaar of zelfs elk jaar, indien mogelijk. Alleen de 2e Militaire Instructeurs of Wapensmeden hadden de bevoegdheid om de loopcondities te classificeren.

Deze verhoogde inspectiefrequentie lijkt interessant. In A.H.O 1 staat dat regionale chefs de loopconditie niet classificeerden, maar alleen controleerden of deze hetzelfde was gebleven als eerder geëvalueerd door de 2e militaire instructeur (of door de meester-wapensmid als de eerste afwezig is). Eerder dacht ik dat de regionale chef alleen onderhoudsinspecties uitvoerde, maar in het boek, pagina 44, staat dat ze ook technische inspecties uitvoerden. Nou, er staat ook in het boek dat hij tijdens de technische inspectie ook een onderhoudsinspectie moest uitvoeren. Toch mochten ze de evaluatie van de loopconditie niet op eigen houtje verlagen.

CH sorry ik kan geen foto's van #9091 vinden, hoewel ik weet dat Sparky er foto's van heeft geplaatst toen hij het kreeg? Ik dacht dat ik er een paar had voor mijn administratie, maar tot nu toe heb ik ze niet gevonden. In de papieren voor #9091 is de loop 1/10 bij de meeste inspecties. Een paar gaven het een 1/8, maar zowel voor als daarna waren de meeste 1/10. Dit geweer was een standaard M28 en niet gemarkeerd als een civiel verkocht geweer. Ik dacht dat ik dat beter kon verduidelijken. Ik kan telefoonfoto's maken, maar het is een beetje een hit en mis ding om ze op de computer te krijgen. Veel dingen aan de hand en de nieuwe computer moet in de rij. Misschien deze week. Bedankt, John.

John, bedankt voor de informatie. Geen probleem, neem je tijd.

Ik heb een originele bijpassende dubbele sleuf m/28 die resten heeft van diezelfde zeer donkere afwerking.

Die afwerking ziet er precies hetzelfde uit als de mijne. Het hout van de kolf ziet er in versleten gebieden goed uit, dus geen verkleuring of ander vervelend spul. Misschien was mijn theorie om iets te verbergen met extra donkere afwerking een totale misvatting.

 

Prachtig tandwiel, gestempeld m/28 @CH! Nogal een raadsel wat er over uw m/28 geschreven is, het enige wat ik zeker kan zeggen is dat het eigenaren had die er hun leven lang goed voor hebben gezorgd. Ik hoop dat u de thread up-to-date houdt met meer details. Vooral omdat het kan helpen om wat licht te werpen op mijn tandwiel, gestempeld m/28🧐

 

Mijn excuses voor de waardeloze foto's. Ik vond ze verborgen voor me, niet gemarkeerd van welk geweer ik foto's maakte. Slechts een paar geven je misschien een idee. Het is in goede staat, maar verre van ongebruikt, denk ik. De grendel heeft alle vier de nummers {.9091} op de knop, het magazijn is duidelijk origineel afgewerkt. Ik heb niet het "oog" voor originele afwerking, maar als het zo is, is het op de foto meer versleten of dunner. Heb het geweer momenteel in mijn keuken. Het is in veel opzichten een van mijn beste M28's, maar niet perfect zoals ik me herinner. Zoals veel dingen die ik me herinner.

 

Prachtig tandwiel gestempeld m/28 @CH! Een heel raadsel wat er over uw m/28 werd geschreven, het enige wat ik zeker kan zeggen is dat het eigenaars had die er gedurende zijn leven goed voor zorgden. Ik hoop dat u de thread up-to-date houdt met meer details. Vooral omdat het kan helpen om wat licht te werpen op mijn tandwiel gestempelde m/28🧐

Dank u, meneer. Ik had uw oorspronkelijke bericht van januari helemaal gemist, dus ik zal hier uw tandwiel m/28 linken voor een eenvoudigere vergelijking.

https://www.gunboards.com/threads/civilian-sales-m-28.1266667/

Ja, er zijn veel overeenkomsten bij deze twee SIG RIIHIMÄKI's. Beide hebben naar mijn mening een berkenhouten kolf met een echt donkere beitsafwerking. Geen van beide is S-genummerd, maar heeft alleen S-voorvoegsels, gestempeld bij Sako, op de loop en de boutvlakte. Geen van beide heeft Kosti Eskola's <-(KE)-> acceptatiemerk gestempeld na inspectie van het voltooide geweer.

Heeft u de bovenkant van de kolfplaat gecontroleerd op markeringen voor de staat van de loop? Er zouden één tot drie romeinse cijfers moeten zijn die met de klok mee rond de bovenste borgschroef gaan. Meestal ziet u =I= of =II=, soms =III= op een echt versleten maar bruikbare geweren. Markeringen van afgekeurde lopen, of =IV=, worden zelden gezien, maar ze bestaan.

Die van u heeft naar mijn mening een iets mooiere tandwielstempel op de loop, hoewel geen van beide perfect is. Ik kan zien dat die van u ook een lichte gedeeltelijke tandwielaanraking heeft boven de locatie van de laatste markering.

De mijne heeft meerdere tandwielstempels, waardoor het logo een echte Frankenstein is. Dan kunt u ook zien, wat ik denk dat het zijn, onregelmatige enkele tandwielmarkeringen op willekeurige locaties, althans waar de "S-takken" zich bevinden. Was de Sako-vakman dronken of een subversieve communist, ik weet het niet!

Zowel de loop als de ontvanger van de mijne hebben een vergelijkbare blauwgrijze blauwafwerking en het tandwiel en serienummer hebben lichtere "halo's" eromheen. Lijkt fabriekswerk en niet later bewerkt. Die van u ook.

Ik bied mijn excuses aan voor de waardeloze foto's. Ik vond ze verborgen voor me, niet gemarkeerd van welk geweer ik foto's maakte. Slechts een paar geven u misschien een idee. Het is in mooie staat, maar verre van onuitgegeven, denk ik. De bout heeft alle vier de nummers {.9091} op de knop, het magazijn is duidelijk originele afwerking. Ik heb niet het "oog" voor originele afwerking, maar als het er is, is het meer versleten of dunner op de foto. Heb het geweer momenteel in mijn keuken. Het is in veel opzichten een van mijn beste M28's, maar niet perfect zoals ik me herinner. Zoals veel dingen die ik me herinner.

Hoi John, bedankt voor de foto's. Die van u ziet eruit als een oorlogsheld! Kolfplaat en kolf zijn hoogstwaarschijnlijk origineel voor dit wapen. Het ziet er ook niet uit als een opnieuw geblauwd wapen. De bout kan een vervanging zijn, aangezien er een doorgestreepte nummer op het vlakke deel van de body staat dat niet lijkt op een bijpassend S-nummer. Vóór midden jaren '30 stempelde Sako de laatste twee cijfers van het serienummer op de boutknop. Daarna schakelden ze over op vier cijfers. De SA voegde soms extra cijfers toe aan anders "originele" vroege-midden CG-tijdperk bouten. Allerlei variaties lijken te bestaan ​​vanwege SA-reparaties!

 

Bedankt, meneer. Ik had uw oorspronkelijke bericht van januari volledig gemist, dus ik zal hier uw tandwiel m/28 linken voor een gemakkelijker vergelijking.

https://www.gunboards.com/threads/civilian-sales-m-28.1266667/

Ja, er zijn veel overeenkomsten met deze twee SIG RIIHIMÄKI's. Beide hebben naar mijn mening een berkenhouten kolf met een echt donkere beitsafwerking. Geen van beide is S-genummerd, maar heeft alleen S-voorvoegsels, gestempeld bij Sako, op de loop en de boutvlakte. Geen van beide heeft Kosti Eskola's <-(KE)-> acceptatiemerk gestempeld na inspectie van het voltooide geweer.

Heeft u de bovenkant van de kolfplaat gecontroleerd op markeringen voor de staat van de loop? Er zouden één tot drie Romeinse cijfers moeten zijn die met de klok mee rond de bovenste borgschroef gaan. Meestal ziet u =I= of =II=, soms =III= op echt versleten of gecorrodeerde (of twee =II=-graads defecten die tegelijkertijd optreden!) maar bruikbare geweren. Markeringen van afgekeurde lopen, of =IV=, worden zelden gezien, maar ze bestaan wel.

Die van u heeft naar mijn mening een iets mooiere tandwielstempel op de loop, hoewel geen van beide perfect is. Ik kan zien dat die van u ook een lichte gedeeltelijke tandwielaanraking heeft boven de locatie van de laatste markering.

De mijne heeft meerdere tandwielstempels, waardoor het logo een echte Frankenstein is. Dan kunt u ook zien wat volgens mij willekeurige enkele tandwielafdrukken op willekeurige plaatsen zijn, althans waar de "S-takken" zich bevinden. Of de Sako-vakman dronken was of een subversieve communist, ik weet het niet!

Zowel de loop als de ontvanger van de mijne hebben een vergelijkbare blauwgrijze blauwlaag en het tandwiel & serienummer hebben lichtere "halo's" eromheen. Lijkt een fabrieksafwerking en niet later bewerkt. Die van u ook.

View attachment 4374484 View attachment 4374485 View attachment 4374486



Hoi John, bedankt voor de foto's. Die van jou ziet eruit als een oorlogsheld! Kolfplaat en kolf zijn hoogstwaarschijnlijk origineel voor dit wapen. De blauwlaag ziet er goed uit en het lijkt er ook niet op dat het opnieuw geblauwd is. De bout kan een vervanging zijn, aangezien er op het vlak van de body een doorgestreept nummer staat dat niet lijkt op een bijpassend S-nummer. Vóór midden jaren '30 stempelde Sako de laatste twee cijfers van het serienummer op de boutknop. Daarna schakelden ze over op vier cijfers. De SA voegde soms extra cijfers toe aan anders "originele" vroege-midden CG-tijdperk bouten. Allerlei variaties lijken te bestaan ​​vanwege SA-reparaties!

Eigenlijk heeft de mijne interessant genoeg geen markeringen voor de staat van de loop op de kolfplaat, ik heb wat foto's van de kolfplaat op mijn tandwiel-gestempelde m/28 bijgevoegd

Terugkijkend had ik in januari foto's van de kolfplaat op mijn bericht moeten zetten🤦‍♂️

De verkoper van wie ik mijn m/28 heb gekocht, zei dat hij @Mangrove er onderzoek naar had laten doen en foto's van de bijbehorende papieren had bijgevoegd. Hier zijn die foto's bijgevoegd:

Ik voel me buitengewoon gelukkig dat ik het in mijn collectie kan hebben en ik hoop dat we nieuwe informatie over deze RIIHIMÄKI tandwiel-gestempelde m/28's zullen blijven krijgen!

 

Vorige draad over dit specifieke geweer: Gunboards.com - M28 Sako. Het eerste document is een deel van het boek dat werd bijgehouden door het hoofdkwartier van de Burgerwacht (Suojeluskuntain Yliesikunta, SY, later Sk.Y) met daarop de m/28 geweren die in april-juni 1929 werden geproduceerd en geïnspecteerd. Er staat niets onder S/N 18485. Er zijn geen vergelijkbare geweren binnen een paar honderd serienummers. De tweede pagina is afkomstig uit de administratie van S 66270 (S/N 8158, gemaakt in 1928), wat het nummer is dat op de grendel van het geweer staat. Dit geweer was in 1938 nog steeds in gebruik bij de Burgerwacht.

Dank voor de informatie @Mangrove, ik waardeer het enorm! Ik was niet op de hoogte van de vorige post van mijn m28 met tandwielstempel.

Bedankt voor de foto's en aanvullende informatie. D'oh, ik moet een houten oog hebben, want ik realiseerde me niet dat dit hetzelfde geweer is dat KC651 ooit had! Grappig hoe hetzelfde geweer er in een andere set foto's zo anders uit kan zien.

Betekent het Marathon importmerk op de loop dat dit een van de eerdere exporten is toen het Finse leger de m/28 geweren uit hun inventaris deed? Zo ja, dan kon een dergelijk geweer zonder echte tekenen van latere SA-bezit tijdens WO II zonder meer door de SA zijn gebruikt!

Het is erg interessant om te zien dat geen van uw m/28 een markering voor de staat van de loop op de kolfplaat heeft. Aangezien het SY-acceptatieboek geen verdere informatie geeft over serienummer 18485, is het vrij moeilijk te zeggen waar het geweer na de fabricage naartoe is verzonden. Voor 13420 zegt het boek "22", wat het district Varsinais-Suomi is. Is de 18485 ooit technisch geïnspecteerd bij een CG, nou ja, zonder enige gegevens is het moeilijk te zeggen.

Mangrove probeerde ook uit te zoeken wat er achter het doorgestreepte oude S-nummer 34669 zit dat aan de linkerkant van het grendel lichaam te zien is. Het eerste geweer dat hij vond was een Westinghouse 861690 uit 1915 dat in 1921 dit S-nummer kreeg. Ik geloof echter dat dit nummer oorspronkelijk op de kolf werd gestempeld. Werd dit nummer later op het metaal van hetzelfde geweer opnieuw gestempeld, dat weet ik niet, aangezien er misschien geen verdere gegevens beschikbaar zijn.

Een ander geweer met S-nummer 34669 was een m/24 met serienummer 24044 dat in 1926 werd vervaardigd en in 1927 S-genummerd werd. Het enige probleem is dat dit geweer tot 1937 in de administratie stond toen het werd afgedankt vanwege een gebulde kamer. Mijn m/28 werd geproduceerd-verzonden in 1929-1930 en °20 op de grendelknop suggereert sterk dat dit de originele grendel body voor dit geweer is. Het lijkt onwaarschijnlijk dat Sako het °-voorvoegsel op de knop zo laat als 1937 zou hebben gebruikt als dit gerecyclede voormalige m/24 grendel body op de een of andere manier daarna in mijn geweer was terechtgekomen...

Natuurlijk ben ik blij om alle informatie of foto's te verstrekken die ik kan! Yup, ik heb het gekocht van @ op de Tulsa Show, een geweldige verzamelaar en zeer eerlijk met zijn prijzen.

Het is grappig, ik betrap mezelf er altijd op dat ik vergeet dat de grendel niet overeenkomt met mijn m/28, een behoorlijke toevalligheid dat dezelfde laatste drie cijfers op de grendel overeenkomen met het geweer en als ik niet te goed kijk, kun je de 1 voor een 4 aanzien.

Ik heb onlangs zijn opeenvolgende serienummer #18484, districtsnummer #14989 gekregen. Gewoon een reguliere m/28 zonder iets bijzonders, dat helaas de kolf "verbeterd" had, nog steeds netjes om het te vinden. Sorry voor de matige kwaliteit van de foto's, maar de voorbereiding op de eerste ronde van examens voor mijn semesters aan de universiteit heeft voorrang.

 

Ik heb onlangs het opeenvolgende serienummer #18484, districtsnummer #14989 gekregen. Gewoon een reguliere m/28 zonder iets bijzonders, die helaas de "verbeterde" kolf had, maar toch gaaf om hem te vinden. Sorry voor het gebrek aan foto's, maar de voorbereiding op de eerste reeks examens voor mijn semester aan de universiteit heeft voorrang.

Dat is inderdaad best gaaf om een m/28 te hebben voor een goede vergelijking! Heeft deze de <-(KE)-> markering aan de rechterkant van de kamer? De foto uit het SY-acceptatieboek geeft aan dat dit specifieke geweer op 19 april 1929 werd geïnspecteerd door Kosti Eskola.

De volgende kolom toont de burgerwachten die het geweer gebruikten. Het geweer werd als volgt uitgegeven:

Viljo Mattila - van 1 januari 1932 tot 11 februari 1936
Lauri Aalto - van 21 maart 1936 tot 6 november 1936
Lauri Uusitalo - van 6 november 1936 tot 8 mei 1938
Aarne Varjokivi - vanaf 21 november 1939...

View attachment 4373037

Als we aannemen dat de CG-gegevens met betrekking tot 13420 allemaal echt over mijn wapen gaan, is het nogal verschrikkelijk om het lot van de voormalige gebruikers te bestuderen. Viljo Mattila stierf op 18 februari 1940 in Metsäpirtti. Lauri Uusitalo stierf op 7 december 1939 in Muolaa. Aarne Varjokivi stierf, zoals vermeld, op 14 februari 1940 in Summa. Ik heb geen informatie over Lauri Aalto gevonden, maar zijn lijk lijkt tenminste niet in het soldatengraf van Marttila te liggen.

http://mikrokamari.fi/veteraanit/sankarivainajat/sankarihautajaiset.htm

Nu begrijp ik misschien waarom de kolf zo zwart is.

 

Ik heb geen informatie over Lauri Aalto gevonden, maar zijn lijk lijkt zich in ieder geval niet in het soldatengraf van Marttila te bevinden.

Ik zou denken dat deze persoon dezelfde is als een Kaarlo Lauri Aalto (geb. 6 augustus 1914, ovl. 23 mei 1992) begraven op de begraafplaats van Marttila. Ik heb meerdere keren waargenomen dat de geweerregisters vaak weerspiegelen dat de persoon er de voorkeur aan gaf om zijn tweede naam te gebruiken. Een K. L. Aalto wordt ook vermeld als gepromoveerd van een dienstplichtige tot Gardist bij de Burgerwacht van Marttila in 1932. Interessant genoeg had hij een zoon genaamd Lauri Aalto (geb. 17 februari 1940, ovl. 23 juni 1982).

Natuurlijk zou men zijn dienstrecords moeten raadplegen om absoluut zeker te zijn.