De mening van Jack O'Connor is het overwegen waard.

Snel vooruit 60 jaar en de Husky's bieden een sweet spot voor "bang for the buck" geweerliefhebbers. Dat is mijn mening.

 

Wel...het is net als de jongens die opgroeiden in de wereld van Chargers, Cameros, Fairlanes en Mustangs...Dan hebben ze een mening over de auto's van tegenwoordig... Hij zag de gouden eeuw van verfijning en kwaliteitswapens die met de hand werden behandeld. Toen had hij commentaar op de beste prijs-kwaliteitverhouding geweren uit het tijdperk van massaal geproduceerde laagste prijs om te concurreren met sporterende militaire wapens. Vergelijk nu een Husqvarna van vandaag met wat je kunt krijgen... De Husqvarna is verfijnd en mooi.

 

Jack O'Connor had het geluk een paar op maat gemaakte geweren te hebben met zeer goede walnoten kolf. Daarom zou zijn mening aanzienlijk lager zijn geweest over beukenhout dat voor een geweerkolf werd gebruikt.
Het beukenhout is qua uiterlijk vrij meh (mwah), maar functioneel gezien houdt het goed stand bij gebruik.

 

Zijn mening is zijn mening. Zoals de meeste wapenschrijvers heeft hij veel geschreven. In werkelijkheid heeft de .270 verschillende problemen en is het niet de beste patroon.

 

Husqvarna Model 640 geweren gebruikten acties geleverd door FN. Dezelfde acties als door FN op de markt gebracht, maar dan voor nomenclatuur en afwerking. Hoewel de blauwkleuring van het merk FN fijner was en FN en Husqvarna natuurlijk elk hun eigen lopen gebruikten, weet ik niet of de Husqvarna-lopen van mindere kwaliteit waren.
Wat betreft de schroeven, Husqvarna maakte in 1952 een verbeterd model van Monte Carlo-ontwerp. Hoewel ik de voorkeur geef aan walnoot boven beuk, geef ik de voorkeur aan de rechte beukenhouten schroeven. Ze maakten ook een model voor de Amerikaanse markt, wat we meestal zien, en een Europees model (mijn termen hier) met een beetje een Schnabel.
De netto, dat Husqvarna hun FN-model bouwde voor een prijs. Makkelijk te bekritiseren, maar het feit is dat FN hier een duur geweer was. Aanzienlijk meer dan het Standard of Lightweight Model 70, of de meeste andere geweren uit de vroege jaren vijftig. Hun schroefontwerpen waren gewoon lomp in vergelijking met het kwalitatief afgewerkte metaal van FN. Sommige van de beste FN-gebaseerde geweren waren natuurlijk "custom"-modellen, waar ze de basis vormden voor een aantal vrij mooie tot spectaculaire stukken. Van Sako tot Sears, FN-acties sierden hun prijsklasse geweren. In 1953 trok FN zich terug uit de Amerikaanse markt. Ik denk niet dat ze hier zoveel verkochten als misschien een druppel op een gloeiende plaat in vergelijking met bijvoorbeeld Winchester en Remington. Wat mij betreft waren de FN-acties na de Tweede Wereldoorlog de mooiste iteraties van de moderne sportieve maar pure mauser. Oberndorf maakte ook een solide zijwandactie.
Ik heb een dubbele vierkante brug uit 1939 SN-bereik, maar net als de vroege FN behield hij een clip-laadfunctie.
In 1954 had Husqvarna de 1600-serie op de Amerikaanse markt, die de FN opvolgde en het FN-bedrijf was zwaar betrokken bij NAVO-contracten voor kleine wapens. Hun acties bleven beschikbaar en werden aangeboden door bedrijven als Flaig's, Paul Wahl en Hunters Lodge, allemaal in Pa. Eind jaren vijftig tot begin jaren zestig waren FN-loopacties terug op de Amerikaanse markt in hun "Supreme"-iteratie. Veiligheid verplaatst van slagpinconstructie en slagpin-ingrijping naar een tang-aangrenzende schuifhendel als trekker-ingrijping. Maar ook bijna al die acties die ik heb gezien, waren met bodemmetaal van een legering. Een grote stap terug van staal in termen van robuustheid en krasbestendigheid. Firearms International bood hun eigen geweren aan in de Musketeer-serie tot misschien 1963.
De Husqvarna 640-serie en zijn vervanging (niet opvolger) de 1600-serie waren beide geweldige geweren. "Fancy" kan van toepassing zijn op de esthetiek. We waarderen allemaal mooie geweren! Maar rubber ontmoet de weg in termen van goede harde waarde voor geld die uitmondt in volledig betrouwbare geweren 'er voor je als je ze nodig hebt... Husqvarna is een geweldige no-nonsense "Mauser"!

Mijn mening!
Het beste!
John

 

Puristen hebben altijd nogal harde meningen over wat "het beste" is.

Jack O'Connor had alle recht om zijn eigen meningen te uiten; hij was een liefhebber van fijne vuurwapens en patronen en had de gelegenheid om zijn observaties in druk te uiten. Ik hield van het spul dat hij uitbracht en las het allemaal zo vele jaren geleden.

Mijn vader gaf me HEEL vroeger een BSA Hunter/Regent model. Het geweer was in zeer goede staat, maar had het probleem met de aluminium trekkerbeugel... afbladderende afwerking... waardoor een anders "chique" vuurwapen er een beetje moe en goedkoop uitzag. Ach ja...

We hadden ook, tegelijkertijd, een oude Land Rover met een wielbasis van 109 inch die van een mijnbedrijf in Canada was geweest. Hij had ook "afwerkingsproblemen" waarbij de verf op sommige plekken afbladderde. Ik denk dat het een model uit 1966 was dat intensief was gebruikt.

Mijn BSA is bijna NIET gebruikt, dus ik heb me aangepast aan de afwerkingsproblemen en "geleerd met de pijn te leven". Een beetje zoals het hebben van een Land Rover uit de serie in de garage.

Zoals een bonte hond of een oplettende muilezel.

De Husky's zijn een beetje hetzelfde... ECHT goede geweren en mogelijk verkregen tegen een redelijkere prijs dan bijna alles wat er tegenwoordig rondligt.

 

Ik vraag me echt af of Husqvarna, als ze strikt walnotenhouten schroeven hadden gebruikt, de mening van Jack niet hoger zou zijn geweest. In Amerika hebben we de neiging om het gebruik van niet-walnotenhouten schroeven uit het midden van de eeuw te associëren met budgetversies van geweren die door warenhuisketens werden verkocht. Bijvoorbeeld de "Ranger"-lijn van Winchester, die werd verkocht in winkels als Service Merchandise en andere - hetzelfde geweer, minder afwerkingskwaliteit en gekleurde hardhouten schroeven (meestal berkenhout). Dit geeft de indruk van een "budgetgeweer voor de arbeidersklasse". ... In die gedachtegang zie je een aantal geweren uit Europa die zijn voorzien van beukenhout, en ik denk dat dat waarschijnlijk een aantal meningen heeft bezoedeld dat het budgetgeweren waren. Ik heb Pre-64 Winchesters Model 70's gehad en ik heb Husqvarna 1600-serie geweren gehad. Voor mijn geld, geef me de HVA. Voor mij is de "Zweedse staal"-cache net zo romantisch als de "Pre-64"-mojo.

 

Ik vraag me echt af of Husqvarna, als ze strikt walnotenhouten kolfen hadden gebruikt, de mening van Jack niet hoger zou zijn geweest. In Amerika hebben we de neiging om het gebruik van niet-walnotenhouten kolfen in het midden van de eeuw te associëren met budgetversies van geweren die door warenhuisketens werden verkocht. Bijvoorbeeld de "Ranger"-lijn van Winchester, die werd verkocht in winkels als Service Merchandise en andere - hetzelfde geweer, minder afwerkingskwaliteit en gebeitste hardhouten kolfen (meestal berk). Dit geeft de indruk van een "budgetgeweer voor de arbeidersklasse". ...

In die gedachtegang zie je een aantal geweren uit Europa die zijn voorzien van beukenhout, en ik denk dat dat waarschijnlijk een aantal meningen heeft bezoedeld dat het budgetgeweren waren. Ik heb Pre-64 Winchesters Model 70's en Husqvarna 1600-serie geweren bezeten. Voor mijn geld, geef me de HVA. Voor mij is de "Zweedse staal"-cache net zo romantisch als de "Pre-64"-mojo.

Ik vraag me echt af of Husqvarna, als ze strikt walnotenhouten kolfen hadden gebruikt, de mening van Jack niet hoger zou zijn geweest. In Amerika hebben we de neiging om het gebruik van niet-walnotenhouten kolfen in het midden van de eeuw te associëren met budgetversies van geweren die door warenhuisketens werden verkocht. Bijvoorbeeld de "Ranger"-lijn van Winchester, die werd verkocht in winkels als Service Merchandise en andere - hetzelfde geweer, minder afwerkingskwaliteit en gebeitste hardhouten kolfen (meestal berk). Dit geeft de indruk van een "budgetgeweer voor de arbeidersklasse". ...

In die gedachtegang zie je een aantal geweren uit Europa die zijn voorzien van beukenhout, en ik denk dat dat waarschijnlijk een aantal meningen heeft bezoedeld dat het budgetgeweren waren. Ik heb Pre-64 Winchesters Model 70's en Husqvarna 1600-serie geweren bezeten. Voor mijn geld, geef me de HVA. Voor mij is de "Zweedse staal"-cache net zo romantisch als de "Pre-64"-mojo.

Bij het herlezen van JOC's opmerkingen over andere geweren zoals de Model 70 en Model 721, kun je zien dat hij beslist favorieten had. Hij hield van walnoot: Europees en dan zwart-Amerikaans. Hij zei ook dat esdoorn, als het correct werd gebeitst, mooi kon zijn. Hij zei dat Griffin en Howe uitstekende kolfen maakten, net als Alvin Biesen, Bob Owen en Morgan Homes. Hij hield niet van de Californische stijl die door Weatherby werd ontwikkeld, omdat ze te veel hout hadden.

Natuurlijk was zijn favoriete geweer de Model 70, maar hij zei dat de pasvorm en afwerking van de "Pre-War" Model 70's veel beter was dan die van de naoorlogse modellen. Hij zei dat de kolf van de Model 70 "te veel hout" bevatte en dat het te zwaar werd als er een richtkijker op werd geplaatst, wat waarschijnlijk de reden is waarom hij de zijne opnieuw liet bekleden zodra hij een nieuwe kreeg.

Hij hield niet van de Model 30 omdat deze te zwaar was en het onderste metaal lelijk was, enz.

Hij zei dat de Model 721 geen geweer was voor een "wapengek", maar iets dat was gemaakt voor een werkende jager. Hij zei echter dat het lichter was dan de Model 70 en dat een wapensmid nieuw onderste metaal ervoor kon maken om het uiterlijk te verbeteren.

Hij hield van de Brno-geweren en zei dat ze goed gemaakt en "licht, kort en handig" waren.

Volgens hem waren FN-geweren goed met goed gemaakte en goed ontworpen kolfen van Europees walnoothout en waren ze zeer nauwkeurig. Omdat de Model 70 niet als loopactie kon worden gekocht, zei hij dat de FN-acties destijds de meeste aangepaste geweren vormden.

The Big Game Rifle werd in 1952 gepubliceerd vóór de Remington 700 en de Husqvarna 1640. Ik vraag me af wat Jack van hen zou hebben gedacht, vooral de Husqvarna Lightweight met een walnotenhouten kolf. Als iemand zijn latere boeken heeft die ze of andere geweren behandelen, laat het ons dan weten.

 

Besefte niet dat Jack O het Remington Model 30 niet leuk vond. Ik ben op zoek naar een mooi voorbeeld daarvan. Ik ben om de een of andere reden gefascineerd door die vreemd uitziende "fabriekssporters".

 

Had niet door dat Jack O niet van de Remington Model 30 hield. Ik ben op zoek naar een goed voorbeeld daarvan. Ik ben om de een of andere reden gefascineerd door die vreemd uitziende "fabriekssporters".

View attachment 4228707

Hij hield niet van de kolf en het bodemmetaal van een M1917 of Model 30. Te zwaar etc. Hij hield er niet van als een geweer met kolf en richtkijker meer woog dan 8 of 8 1/2 lbs.
Hij vermeldde echter wel dat de M1917 een goede aangepaste conversie-actie was voor een groot kaliber patroon.

 

Ik heb O’Connors boek uit 1965 The Complete Book of Rifles and Shotguns. Hij heeft niet veel te zeggen over Husqvarna-geweren in dit boek, maar in een sectie getiteld “Trend naar lichte geweren”, bespreekt O’Connor een aantal geweren die in de vroege jaren 60 verschenen, en schrijft: “Zowat iedereen was op de bandwagon van de lichte sportgeweren gesprongen.” Hij vervolgt:

“Geïmporteerd door Tradewinds, weegt de Zweedse Husqvarna nog minder [dan 6¾ pond], en met een oordeelkundige scope weegt hij ongeveer 7½ pond. Hij is verkrijgbaar in .270, .30/06, .308 en 7x57.”

Dit verwijst dus naar geweren gebouwd op de small-ring 1640 actie. Omdat O’Connor van lichtgewicht geweren hield, gok ik dat zijn mening over die periode van Husqvarna-geweren veel hoger zou zijn geweest dan zijn eerdere meningen over de FN-actiemodellen.

Edit. In zijn boek uit 1970 The Hunting Rifle, vermeldt O'Connor Husqvarna-geweren, maar alleen terloops, zonder commentaar, bij het opsommen van verschillende Europese geweren.

Ik zou er nog aan willen toevoegen dat ik het volledig eens ben met O'Connor over het gewicht van een jachtgeweer. Door de jaren heen heb ik geprobeerd mijn jachtgeweren tussen de 8 en 8½ lbs te houden, met scope. Met nieuwe geweren en scopes tegenwoordig wordt dit steeds moeilijker. Het lijkt erop dat veel van de nieuwe scopes 1½ tot 2 lbs wegen, en samen met veel nieuw geproduceerde geweren het gewicht van de scope-rig op bijna 10 lbs brengen.

 

Ik heb O’Connors boek uit 1965 The Complete Book of Rifles and Shotguns. Hij heeft niet veel te zeggen over Husqvarna-geweren in dit boek, maar in een sectie getiteld “Trend Toward Light Rifles” bespreekt O’Connor een aantal geweren die in de vroege jaren 60 verschenen, en schrijft: “Vrijwel iedereen was op de lichtgewicht-sportwagen gesprongen.” Hij vervolgt:

“Geïmporteerd door Tradewinds, weegt de Zweedse Husqvarna nog minder [dan 6¾ pond], en met een oordeelkundig vizier weegt hij ongeveer 7½ pond. Het is verkrijgbaar in .270, .30/06, .308 en 7x57.”

Dit verwijst dus naar geweren gebouwd op de kleine 1640-actie. Omdat O’Connor van lichtgewicht geweren hield, gok ik dat zijn mening over die periode van Husqvarna-geweren veel hoger zou zijn geweest dan zijn eerdere mening over de FN-actiemodellen.

Edit. In zijn boek uit 1970 The Hunting Rifle vermeldt O'Connor Husqvarna-geweren, maar alleen terloops, zonder commentaar, bij het opsommen van verschillende Europese geweren.

Ik zou er misschien aan willen toevoegen dat ik het volledig eens ben met O'Connor over het gewicht van een jachtgeweer. Door de jaren heen heb ik geprobeerd mijn jachtgeweren tussen de 8 en 8½ lbs te houden met vizier. Met nieuwe geweren en vizieren is dit tegenwoordig moeilijker te doen. Het lijkt erop dat veel van de nieuwe vizieren 1½ tot 2 lbs wegen, en samen met veel nieuw geproduceerde geweren het gewicht van de vizierinstallatie op bijna 10 lbs brengen.

Ja, de 1640-actie wanneer gebruikt op de 1600-serie, d.w.z. 4000 / 4100 "Lightweight" voor hem als Noord-Amerikaan.
De 1640-serie zit meer in de 7 1/4 lbs, wat ook niet slecht is en een groot deel van hun faam in die tijd was.

 

Smith & Wesson heeft ongeveer 50+ jaar geleden zijn naam op enkele Husqvarna-geweren gezet.
Hout van gemiddelde kwaliteit op zijn best. Niet bepaald "beste" kwaliteit in het algemeen, maar zeker functionele jachtgeweren.
Misschien iets beter dan wat Winchester in dezelfde periode voor Sears bouwde?

 

Ik ben het ermee eens. De S&W 1640's en 1900's hadden naar mijn smaak te veel blond gebeitst walnoot. Verder zien de geweren er geweldig uit. Ik denk ook dat de JC Higgins Model 51-L er goed uitziet. Ik weet niet of de in de VS gemaakte chroomgevoerde loop beter schiet dan de door Husqvarna gemaakte.
Ik heb een JC Higgins Model 51 FN actie en hij is erg accuraat, maar de trekker is verschrikkelijk en kan niet gemakkelijk worden verwisseld voor de standaard FN 98 Timney vervanging omdat de kolf anders is.

 

Ik heb een commerciële Mauser in elkaar gezet door Voere, Oostenrijk (Model 2155). Het werd in 1970 geïmporteerd naar Jovino's in NYC. Het is niets bijzonders, maar het is een goed geweer in 30.06. Het heeft fatsoenlijk walnoten meubilair, een tangveiligheid en een verstelbare trekker. Het is een mooi geweer; Het is moeilijk om een Mauser-actie te verslaan. Ik ben altijd nieuwsgierig geweest, maar ik ben er nooit achter gekomen of Voere hiervoor voormalige militaire acties gebruikte of niet.

Het geweer kan een "spijkeraandrijver" zijn voor zover ik weet, maar ik ben te veel een brede kant van een schuur om het een realistische training te geven. Ongeveer 20 jaar geleden heb ik er een Nikon Buckmaster-richtkijker op gezet en het heeft voor al mijn behoeften met een hoog kaliber gezorgd. Destijds, toen ik de Buckmaster erop zette, was het een enigszins respectabele richtkijker voor een werkman. Ik heb net gekeken en Voere maakt nog steeds hetzelfde model met een iets andere kolf.

Er waren twee Europese wapenbedrijven die de naam Voere gebruikten, de ene in Oostenrijk maakte en maakt nog steeds goede wapens, de ene in Duitsland stond bekend om slechte kwaliteit .22's. Voere was ook het bedrijf dat de patroonloze munitie tot de nieuwe standaard wilde maken. Dat werkte niet... Zoals ik al zei, het geweer dat ik heb, werd in '70 geïmporteerd en ik denk niet dat Voere lang op de Amerikaanse markt is gebleven. Waarschijnlijk te veel directe concurrentie voor jachtgeweren.

VOERE | Rifle Technology

voere.com

 

Ik heb een commerciële Mauser die in elkaar is gezet door Voere, Oostenrijk (Model 2155). Hij werd in 1970 geïmporteerd naar Jovino's in NYC. Het is niets bijzonders, maar het is een goed geweer in 30.06. Het heeft fatsoenlijk walnoten meubilair, een tangveiligheid en een verstelbare trekker. Het is een mooi geweer; Het is moeilijk om een Mauser-actie te verslaan. Ik ben altijd nieuwsgierig geweest, maar ik ben er nooit achter gekomen of Voere hiervoor voormalige militaire acties gebruikte of niet.

Het geweer kan een "spijkerschuiver" zijn voor zover ik weet, maar ik ben te veel een brede kant van een schuur om het een realistische training te geven. Ongeveer 20 jaar geleden heb ik er een Nikon Buckmaster-richtkijker op gezet en die heeft voor al mijn behoeften met een hoog kaliber gezorgd. In de tijd dat ik de Buckmaster erop zette, was het een redelijk respectabele richtkijker voor een werkman. Ik heb net gekeken en Voere maakt nog steeds hetzelfde model met een iets andere kolf.

Er waren twee Europese wapenbedrijven die de naam Voere gebruikten, degene in Oostenrijk maakte en maakt nog steeds goede wapens, degene in Duitsland stond bekend om slechte kwaliteit .22's. Voere was ook het bedrijf dat de nieuwe standaard munitie zonder hulzen zou gaan maken. Dat werkte niet... Zoals ik al zei, het geweer dat ik heb, werd in '70 geïmporteerd en ik denk niet dat Voere lang op de Amerikaanse markt is gebleven. Waarschijnlijk te veel directe concurrentie voor jachtgeweren.

VOERE | Rifle Technology

voere.com

Ik heb ook een Voere mauser. Het is het NATO Cougar-model dat een gerecupereerde Mauser 98 gebruikt. Mooie lichtgewicht kolf (een beetje te jaren 70 stijlen), tangveiligheid, in Oostenrijk gemaakte loop ook met een Buckmaster richtkijker. Het schiet echt goed. Voere was/is een kleine speler, maar ze kunnen wel geweren maken.

 

Ik heb deze 1954 Husky 1640 in .30-06 een aantal jaren geleden gekocht bij Allan's Armory. De kolf is waarschijnlijk aangepast door een vakman in Zweden; het creëert een perfecte wangweld voor de Zeiss Conquest richtkijker die ze nu draagt:

 

Als je nadenkt over wat ze met dat aandeel hebben gedaan, is dat een prachtig stuk vakmanschap.

 

Op een close-upfoto kun je zien hoe de nerf aan weerszijden van de "riser" overeenkomt. Dat is best wel cool werk, nietwaar?

Interessant genoeg lijkt de kolfplaat een fabrieksartikel te zijn dat is gemaakt om in de nieuwe vorm te passen.

 

Op een close-up foto kun je zien hoe de nerf aan weerszijden van de "riser" overeenkomt. Dat is best cool werk, nietwaar?

Interessant genoeg lijkt de kolfplaat een fabrieksartikel te zijn dat is gemaakt om in de nieuwe vorm te passen.

Dat is een waanzinnig coole handgemaakte M/C-kolf waarvan ik wed dat hij geweldig werkt. Ik weet niet hoe hij die kolfplaat heeft gemaakt. Het ziet eruit als fabriek.

 

Het moet een vervangingsplaat zijn die lang genoeg is om op een MC-kolf te werken.

 

Het moet een vervangende plaat zijn die lang genoeg is om op een MC-kolf te werken.

Ja, ik neem aan dat Husqvarna die in verschillende lengtes moet hebben gemaakt die vervolgens met de hand werden aangepast door de 'smid/voorraadmaker' om in elke gewijzigde kolf te passen.

 

Ik heb met een Husquvarna 270 Winchester op beren, elanden, elanden en herten geschoten. Heb ze allemaal zonder problemen gedood. Schotplaatsing is zoals altijd essentieel, maar wie zegt dat dit geweer onopvallend is, is een idioot.